Ποιό είναι το όνειρό σου Ξηρομερίτη?

 

Αγαπητέ Δραγαμεστινέ,

Ομολογώ ότι σας οφείλω χάρη για την ευκαιρία που μου δίνετε να εκθέσω - ακόμα μια φορά – «λίγες» σκέψεις για την οργανωμένη επέκταση των ιχθυοκαλλιεργειών στις ακτές της Αιτ/νίας από τον Αστακό ως το Μύτικα.

Αφορμή για αυτό το «Οὐ πολλοῦ δέω χάριν ἔχειν, ὦ βουλή, τῷ κατηγόρῳ…» μου έδωσε η ανάρτησή σας σε τοπικά μπλογκ (εδώ και εδώ ), όπου αρθρογραφήσατε υπέρ της ΠΟΑΥ και τα σχόλια που ακολούθησαν.

Δεν αισθάνομαι αδύναμος-κατηγορούμενος (του Λυσία) αλλά μάλλον αδικημένος και αγανακτισμένος πολίτης που νιώθει ότι βάλλεται από την σαπίλα και την διαφθορά και που διεκδικεί ορθολογισμό, διάλογο και συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων που μας αφορούν.

Καταρχήν θα συμπαραταχθώ με το ανώνυμο σχόλιο για μια σειρά σφαλμάτων λογικής (fallacies) του άρθρου σας, όπως: α) τίθεται το ψευτοδίλημμα (False Dillema) ότι η μόνη παραγωγική διέξοδος είναι η ΠΟΑΥ χωρίς να εξετάζονται οι παράμετροι αυτής, β) καθίσταται η επιτροπή και οι υποστηρικτές της αντίθετης άποψης ως αχυράνθρωποι (straw men fallacy) αφού κατατάσσονται σε ψευτοαριστερούς ή δεξιούς αεριτζήδες, γ) «επιτίθεται» στο άτομο ευκαιριακά (Circumstancial Ad-Hominen) αφού φέρει τους «Αθηναίους» να πράττουν γιατί θέλουν τους συντοπίτες τους υπηρέτες και γκαρσόνια, δ) δείχνει προκατάληψη με γενίκευση (biased generalisation) υπονοώντας ότι οικολογία και βιώσιμη ανάπτυξη δεν συνυπάρχουν, κλπ. κλπ.

Μια δεύτερη ανάγνωση ίσως εντοπίσει περισσότερα σφάλματα, όμως το ζήτημα δεν είναι η ακαδημαϊκή ανάλυση λογικής ενός άρθρου που θα καταστεί δυσνόητη για τον αναγνώστη αλλά η ουσία σε μια σειρά θεμάτων που θίγετε:

 

Οικονομία

Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι το πρόβλημα της παραγωγικότητας και των θέσεων εργασίας συνδέεται με την μείωση του πληθυσμού. Όμως μια σειρά - ρητορικών - ερωτημάτων ίσως θα μας κάνει να ξανασκεφτούμε ότι χρειάζεται άλλου είδους προσέγγιση και όχι ότι μας σερβίρουν ως ΠΟΑΥ:

Πως θα μπορούσε κάποιος να εξηγήσει ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες βρίσκονται στην περιοχή για πάνω από τριάντα χρόνια και οι νέοι προτίμησαν να φύγουν, να γίνουν εργάτες ή γκαρσόνια, παρά να μείνουν στον τόπο τους;

Πως κρίνετε το γεγονός ότι ενώ οι εταιρείες διαλαλούν ότι 20-25% της παραγωγής ψαριών της χώρας προέρχεται ήδη από αυτή την περιοχή η ίδια παρουσιάζει τεράστιο οικονομικό και δημογραφικό πρόβλημα;

Πόσοι από τους ήδη εργαζόμενους έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν, να πάνε διακοπές, να πληρώσουν τις σπουδές των παιδιών τους, να χτίσουν σπίτι, να απολαύσουν αγαθά που είναι αυτονόητα σε όλον το δυτικό κόσμο; 

Και ακόμα: γιατί μετά από τόσα χρόνια δεν δημιουργήθηκαν άλλα επαγγέλματα γύρω από την ιχθυοκαλλιέργεια όπως γινόταν για παράδειγμα με τον καπνό;

Σε ποιο άλλο μέρος της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένων και των Βαλκανίων έχει η μερίδα φαγητού 5-6 ευρώ; Δεχόμενοι την επιβολή μιας «μονοκαλλιέργειας» στην περιοχή, θα μπορούν οι απολαβές του εργατικού δυναμικού να στηρίξουν άλλες δραστηριότητες μιας υγιούς οικονομίας όπως εμπορικά καταστήματα, δικηγόρους, γιατρούς, οικοδόμους κλπ.;

Γιατί η αξία των σπιτιών και των οικοπέδων στο Ξηρόμερο είναι εξαιρετικά χαμηλή σε σύγκριση με τους όμορους παραθαλάσσιους δήμους και γιατί δεν υπάρχει ζήτηση; 

Σε μια απλή περιήγηση στους ιστότοπους με αγοραπωλησίες σπιτιών θα δείτε τον αριθμό και την αξία των περιουσιών, π.χ. σε Ιθάκη, Μεγανήσι, Πάλαιρο, Ναύπακτο, Αστακό και Μύτικα, και θα καταλάβετε γιατί μιλάω.

Συμπέρασμα?: Η αποκλειστική απασχόληση στα ψάρια και μόνο δεν αρκεί ούτε για τα προς το ζην και οι κάτοικοι δεν θα τα προτιμούσαν αν είχαν διέξοδο. Τυχόν διπλασιασμός της παραγωγής - χρησιμοποιώντας όλη την ακτή - θα καταστήσει την περιοχή ένα τεράστιο ψαροχώρι με βρώμικες ακτές με μεγαλύτερη φτωχοποίηση και χωρίς διέξοδο. Οι εταιρείες θα αναγκαστούν να φέρουν μετανάστες για φτηνά εργατικά χέρια που δεν θα βρίσκουν, κάτι το οποίο ήδη προγραμματίζουν.

 

Τουρισμός

Γιατί προεξοφλείτε ότι οι κάτοικοι θα αντιδράσουν αρνητικά στην δημιουργία μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων και αναφέρετε το παράδειγμα του Μαραθιά;

Γιατί θεωρείτε ότι τουρισμός σημαίνει μόνο μεγάλες μονάδες; Ο όποιου είδους τουρισμός προϋποθέτει (μεταξύ άλλων) χωροταξικά εχέγγυα και σχεδιασμό που η συγκεκριμένη ΠΟΑΥ προκαταβάλει και επομένως εμποδίζει.

Να πω την αλήθεια, πίστευα - όπως και εσείς - ότι το Ξηρόμερο δεν μπορεί να γίνει τουριστικός προορισμός και ότι εμείς, οι «βολεμένοι Αθηναίοι»  - δηλαδή τα παιδιά και τα εγγόνια του Ξηρομέρου - θα γυρνούσαμε στο σπίτι μας στις διακοπές και στα γεράματά μας. Σήμερα μετά από 18 χρόνια στο εξωτερικό και έχοντας ταξιδέψει από άκρη σε άκρη στην Ευρώπη θα διαφωνήσω κατηγορηματικά.

Για τον πρωτο-επισκεπτόμενο ο τόπος σου κόβει την ανάσα! Έχει εξαιρετικές ομοιότητες με την Κροατία (αφού το Ιόνιο είναι συνέχεια των Δαλματικών ακτών) και είναι θέμα σχεδιασμού και στόχων. Όταν όμως μείνεις δυο βράδια αντιλαμβάνεσαι την ένδεια από πλευράς υποδομών, εγκατάλειψης, καθαριότητας, και πραγματικής οργάνωσης.

Διαπιστώνεις έτσι ότι είναι θέμα δημιουργίας πρόσβασης σε κεντρικούς άξονες και αεροδρόμια, διαφήμισης, τουριστικών υποδομών, διατήρησης καθαρού αστικού περιβάλλοντος και θάλασσας, κλπ. 

Ποτέ δεν θα έλθει τουριστική ανάπτυξη όσο δεν δουλεύουμε για αυτήν, χωρίς τις κατάλληλες παρεμβάσεις. Ποια ήταν ως σήμερα τα βήματα και οι ενέργειες της τοπικής και κεντρικής διοίκησης σε αυτό τον προσανατολισμό; Κανένα!!!

Κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι διατείνονται ότι ο Δήμος είναι αγροτοκτηνοτροφικός μόνο, χωρίς τουριστικές δυνατότητες. Όμως ακόμα και αυτή η αγροτοκτηνοτροφία παραμένει όπως ήταν πριν πενήντα  χρόνια, όπως ακριβώς την ασκούσε ο πατέρας μου, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς καθοδήγηση ανάπτυξης και με την ίδια ακριβώς εκμετάλλευση. Κάτι που σημαίνει ότι ούτε και αυτός ο παραγωγικός τομέας έχει βοηθηθεί και αναπτυχτεί.

Δεν χρειάζεται συμπέρασμα εδώ: Εξ όσων γνωρίζω η παρούσα δημοτική αρχή εκπονεί για πρώτη φορά στρατηγικό σχεδιασμό και μελέτη για τον τουρισμό που θα πέσει το κενό αν χωροθετηθούν πρώτα οι περιοχές ιχθυοκαλλιέργειας.

 

Βιομηχανική περιοχή

Ένα πρόσφατο δημοσίευμα (εδώ) του συμπολίτη μας κ. Πάνου Χολή προξένησε σε πολλούς κατάπληξη καθώς έδειχνε χάρτη με τα εδάφη που αναμένεται να δεσμευτούν από την εν λόγω ΠΟΑΥ. Με μια προσεκτικότερη ματιά θα διαπιστώσει κανείς ότι τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Η επόμενη εικόνα δείχνει ότι πολίτες και πολιτεία έχουν ήδη άποδεχτεί το νότιο τμήμα των ακτών ως βιομηχανική ζώνη.

Έχουν καμφθεί οι οικολογικές ευαισθησίες, τις οποίες θεωρείτε εμπόδιο στην ανάπτυξη, και οι εκβολές του Αχελώου έχουν δοθεί βορά στις ευημερία των αριθμών (βλ. αύξηση εξαγωγών προϊόντων ιχθυοκαλλιέργειες), χωρίς τον παραμικρό έλεγχο.

Και δεν είναι μόνο η ανάπτυξη μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας που βρίσκονται ήδη στην περιοχή: έχει προηγηθεί η δημιουργία του λιμανιού στο Πλατυγιάλι. Τριανταπέντε χρόνια μετά την κατασκευή του παραμένει στα αζήτητα και έτσι εκ του αποτελέσματος θα συμφωνήσετε ότι, ακόμα και αν δεν πρόκειται για κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, είναι ένα φιάσκο ανοργανωσιάς αφού δεν υπήρχε πλάνο και σκοπός ή ποτέ δεν επετεύχθη.

Το συμπέρασμα:  οι νότιες ακτές του δήμου είναι ήδη - για πολλά τώρα χρόνια - βιομηχανική ζώνη με μηδαμινά οφέλη για τον δήμο και την πολιτεία. Η δημιουργία της εν λόγω ΠΟΑΥ απλά θα συμβάλλει στο να χαρακτηριστεί και το βόρειο τμήμα βιομηχανική ζώνη. 

Και ερωτώ εσένα τον Ξηρομερίτη, είναι αυτό το όνειρό σου;

Εικόνα 1: Οι σκιαγραφήσεις δείχνουν περιοχές των ακτών της Αιτ/νίας που προορίζονται για Ιχθυοκαλλιέργειες. Δεν πρόκειται για ακριβής αποτύπωση αλλά για εκτίμηση με βάση τις υπάρχουσες και μελλοντικές μονάδες.

 

Γιατί η συγκεκριμένη ΠΟΑΥ είναι άδικη και παράνομη;

ΠΟΑΥ σημαίνει: Περιοχή Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών. Αλήθεια πως ορίζετε και αντιλαμβάνεστε τον όρο «Οργανωμένη»; Δεν φαντάζεστε «τακτοποίηση», «συγκέντρωση», «σχεδιασμό», «μελέτη», «νόμιμη διευθέτηση», «διόρθωση αστοχιών του παρελθόντος»; 

Μια ματιά στον επόμενο χάρτη που προέρχεται από τον δική τους μελέτη δείχνει ότι πρόκειται για ΠΑΑΥ: Περιοχές Άναρχης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών. Δεν σας θυμίσει η εικόνα απόβαση αποίκων κατακτητών σε ακτές ιθαγενών; 

Και εμείς, οι «ιθαγενείς», οι ψευτοαριστεροί και οι αεριτζήδες δεξιοί, λέμε: εντάξει ρε παιδιά μείνετε τουλάχιστον στο νότιο τμήμα, επιτρέψτε μας να ονειρευόμαστε. Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση; Η ίδια με αυτή των αρχαίων Αθηναίων στους κατοίκους της Μήλου πριν τους σφάξουν: Κανένας συμβιβασμός, ή παραδίνεστε άνευ όρων ή θα σας «σφάξουμε»!

Εικόνα 2: Οι 10 παραγωγικές ζώνες όπως ορίζονται στην προτεινόμενη ΠΟΑΥ Εχινάδων Νήσων & Αιτ/νιας.

Θα γράφαμε βιβλίο για το θέμα αλλά θα περιοριστώ να πω ενδεικτικά ότι η εν λόγω ΠΟΑΥ είναι παράνομη και πιθανότατα προϊόν διαφθοράς για τους εξής λόγους:

• Ο αρχικός χωροτάκτης (2011) που ορίστηκε από το κράτος δραστηριοποιούνταν (και εξακολουθεί ως σήμερα) στον ιδιωτικό τομέα έχοντας άμεση σχέση με την χρηματοδότηση των εταιρειών, ενώ παράλληλα ήταν πρόεδρος φορέα διαχείρισης θαλασσίων οικοσυστημάτων.

• Δεν προηγήθηκε γενικός χωροταξικός σχεδιασμός και οι εταιρείες όπως στο φαρ-ουέστ αρπάζουν τις περιοχές που είχαν ήδη εγκατασταθεί παράνομα.
  

• Οι περιβαλλοντολογικές μελέτες έγιναν με ελλιπή στοιχεία σχετικά με τις δειγματοληψίες και γεννά τεράστια ερωτηματικά πως δημόσιοι υπάλληλοι προχώρησαν σε σχετικές υπογραφές των ΣΠΜΕ. Απο όσο γνωρίζουμε δεν έγινε έλεγχος αν τηρούν τις περιβαλλοντολογικές προδιαγραφές…και κανένας δεν έπραξε πραγματικές δειγματοληψίες για την μόλυνση των υδάτων.

• Το λόμπι των ιχθυοκαλλιεργειών δεν ήρθε σε διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες αλλά ακολουθεί μια τακτική αποικιοκρατίας προσφέροντας μικρο-δώρα και σπέρνοντας διχαστικό λόγο.

• Οι επιτροπή και οι πολίτες δεν βρήκαν ως σήμερα το λόγο που θα έπρεπε στα μέσα ενημέρωσης, παρότι διαμαρτύρονται διαρκώς για περισσότερα από δυο χρόνια.

  Σας προκαλώ να κάνετε αναζήτηση στο Google την φράση “ΠΟΑΥ Εχινάδων” για να δείτε πόσες εγγραφές υπάρχουν και που ποτέ δεν βρήκαν φωνή (πλην λίγων εξεραίσεων, π.χ.  Documento παλαιότερα, και πρόσφατα Solomon και Εφημερίδα των συντακτών). Ειδικά στο νομό μας πολλά μέσα είναι ελεγχόμενα κατά τα φαινόμενα.

• Οι εκλεγμένοι βουλευτές του νομού (πλην του κ Παπαναστάση) σιωπούν στο ζήτημα και παραμένουν αμέτοχοι σε κάθε διάλογο. Πρωτόγνωρο για Δημοκρατία!

• Οι εταιρείες έλαβαν επιδοτήσεις από τη ΕΕ έως σήμερα ενώ έχουν προβεί σε καταπατήσεις και είναι φανερά παράνομες οι επεκτάσεις τους περαν των αδειών τους.

• Ενώ υπάρχουν και εφαρμόζονται σε άλλα κράτη λύσεις ως προς την ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών σε απόσταση από την ακτή, οι δικοί μας απορρίπτουν την πρόταση.

• Στο 2ο συμπόσιο ιχθυοκαλλιέργειας, υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη του υπουργείου Περιβάλλοντος (κ Βαρελίδης και Μπακογιάννης) παραδέχτηκαν ότι υπάρχουν χωροταξικά και περιβαλλοντολογικά λάθη όμως οι ίδιοι υπέγραψαν ή συμφώνησαν στην υπογραφή των ΣΜΠΕ χωρίς αντιρρήσεις.

***

Δεν θα σχολιάσω ούτε τις περιβαλλοντικές μας ευαισθησίες ούτε τα περί Αθηναίων και τα μειωμένα τους δικαιώματα για τα οποία κάνετε λόγο. Ντόπιοι και ετεροδημότες είμαστε κομμάτι αυτής της κοινωνίας και έχουμε ανάλογα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Παρά τα όσα διαβάσατε επιμένουμε να λέμε ότι θέλουμε μια ΠΟΑΥ που να γίνει με πραγματικές μελέτες, να λαμβάνει υπόψη τις αντίθετες φωνές, να εξυπηρετεί τους ήδη εργαζόμενους αλλά και τους υπόλοιπους κατοίκους.

Να κλείσω με μια φράση που άκουσα τελευταία και μου έκανε εντύπωση: Ο σύμμαχος και οδηγός στο έργο των τίμιων τοπικών αρχόντων - και των τίμιων βουλευτών – δεν είναι η εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων αλλά τα όνειρα των πολιτών τους: και αυτή η ΠΟΑΥ μας σκοτώνει το όνειρο!

 

Με εκτίμηση

Νίκος Ζαρκαδούλας

 

Διαφθορά και…ανάπτυξη!

Γράφει ο Νίκος Ζαρκαδούλας

Τελικά πόσο διεφθαρμένοι είμαστε; …και τι ανάπτυξη είχαμε στο Ξηρόμερο ή τι κάνουμε από δω και μπρος; είναι δυο ερωτήματα στην καρδιά του προβλήματος που μας απασχολεί. 

Τα πρώτο ερώτημα προέκυψε βλέποντας τη συμμετοχή των βουλευτών στα εγκαίνια του Κέντρου Υγείας του Μύτικα. Ως πολίτης -  που με κάθε ειλικρίνεια δεν διστάζω να παραδεχτώ ότι υπήρξα ψηφοφόρος και των δύο παρατάξεων - θεωρώ την παρουσία και τη όλη στάση τους άκρως προσβλητική. Φαντάζομαι την ίδια ερώτηση κάνουν και άλλοι συμπολίτες μας για τον απλό λόγο ότι τόσο οι παρευρισκόμενοι βουλευτές του Νομού (Σαλμάς, Καραγκούνης, Βαρεμένος) όσο και απόντες από τα εγκαίνια εκλεγμένοι (Λιβανός, Μωραίτης και Κωνσταντόπουλος) κλήθηκαν να συμμετέχουν σε εκδήλωση που αφορούσε το μέλλον του τόπου και αρνήθηκαν, σιώπησαν και ως σήμερα εξακολουθούν να μην παίρνουν θέση ανοιχτά! Όλοι πλην του κ. Παπαναστάση, που ομολογουμένως τιμά τον τόπο του.

Ας πάμε ένα βήμα παρακάτω και ας θέσουμε στον εαυτό μας την ερώτηση: είναι διαφθορά η προσφορά γεύματος απο επιχειρηματία στους βουλευτές που ακολούθησε μετά τα εγκαίνια; Αν η απάντηση στο ερώτημα είναι: «έλα μωρέ ένα πιάτο φαΐ ήταν», λυπάμαι αλλά έχουμε πρόβλημα γιατί όποιος ανέχεται τα «μικρά» επιδιώκει η προσδοκά χωρίς τύψεις τα ίδια ή παρόμοια.

Πόσο μάλλον που στη συγκεκριμένη περίπτωση μια μερίδα πολιτών έχει ήδη προσφύγει στις ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές προκειμένου να σταματήσει την παράνομη παραχώρηση της θάλασσας. Το ότι οι βουλευτές συγχρωτίζονται μόνο με τους επιχειρηματίες του κλάδου, αποδεχόμενοι δώρα (μικρά έστω δεν έχει σημασία) και αγνοώντας την κοινωνία, δεν είναι διαφθορά και εμπαιγμός; Το ότι έρχονται στα εγκαίνια ενός τόσο μικρού - ως προς το κόστος όχι της σημασίας του - έργου που έκανε 12 χρόνια να γίνει, χωρίς να λένε κουβέντα για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου δεν αποτελεί προσβολή και υποκρισία; 

Το δεύτερο ερώτημα: Τελικά, τόσα χρόνια σε τι αναπτύσσεται το Ξηρόμερο; τέθηκε λίγες μέρες πριν σε ένα δημοσίευμα (εδώ), φωτογραφίζοντας ως υπαίτιους τους «Αθηναίους». Χέστηκαν - με το συμπάθιο που λέει και ο λαός - οι [βέροι] Αθηναίοι για το Ξηρόμερο. Όλοι όσοι νοιάζονται αυτο-προσδιορίζονται πρώτα ως: Χρυσοβιτσάνοι, Προδρομίτες, Βζανίτες, Βασιλοπουλιώτες, Καραισκακιώτες, Μυτικιώτες, Παλαιομανιώτες και πάει λέγοντας…. ή τέλος πάντως Ξηρομερίτες. 'Ομως αυτό το ερώτημα είναι πάντα επίκαιρο, διαχρονικό και  θα πρέπει να απαντηθεί από όλους μας: τοπικούς άρχοντες και πολίτες κάθε κατηγορίας, μα πάνω απ’ όλα από τους βουλευτές του Νομού, παλιούς και νέους υποψηφίους. Άραγε πόσα αντίστοιχα εγκαίνια έγιναν στο Δήμο τα τελευταία 20 χρόνια (θα ήταν ενδιαφέρον να τα μετρήσουμε ως δείγμα ανάπτυξης);  Τι πήγε στραβά ως σήμερα και τι κάνουμε από δω και μπρος; Θα κοιταχτούμε ποτέ στο καθρέφτη να δούμε τα λάθη μας;

Οι απαντήσεις  δεν μπορεί να δοθούν με κρυφτούλι από τις υποχρεώσεις και τα προβλήματα ή και συμπεριφορές που παραπέμπουν σε διαφθορά και συναλλαγή. Και ακόμη, ούτε με αλληλοκατηγορίες απο μια μερίδα συμφερόντων προς την άλλη, αλλά με ανοιχτή συζήτηση και διάλογο, δε συμφωνείτε;

Το 2014 κλήθηκα να μιλήσω για τη μικροεγκληματικότητα σε αστικό περιβάλλον στη Χάγη όπου έκπληκτος διαπίστωσα ότι αφορούσε μόνο την πόλη. Ήταν εκεί όλοι εκλεγμένοι και μη, υπάλληλοι και επιχειρηματίες να συζητήσουν για την εμπορική ανάπτυξη της πόλης τους. Εξέταζαν κάθε πλευρά. Εμείς γιατί δεν καθόμαστε όλοι ανοιχτά τι μας εμποδίζει;  

Χωρίς την παραμικρή διάθεση ειρωνίας θα πρότεινα να παρευρεθείτε (οι βουλευτές) και στις προσεχείς εκδηλώσεις του καλοκαιριού όπου θα ‘μαστε όλοι εκεί:  ψαράδες, εργάτες, καταστηματάρχες, επιχειρηματίες, αγρότες, κάτοικοι και ξενιτεμένοι (όχι "Αθηναίοι"), και να μιλήσουμε για τα καυτά θέματα του τόπου. Πως σας ακούγεται μια θεματική ενότητα όπως: Ανάπτυξη με ιχθυοκαλλιέργειες, φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες για ένα σύγχρονο Ξηρόμερο;

Λοιπόν;

Τις αγορεύειν βούλεται; έλεγαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου χρόνια πριν. Επιτρέψτε μου να μην τους αποκαλέσω «οι πρόγονοί μας» αφού η συμπεριφορά κάποιων από μας δεν αποδεικνύει   τη συνέχεια και απ´ευθείας σχέση, τουλάχιστον ως προς τις ιδέες που πρέσβευαν: Δημοκρατία, Αξιοκρατία, Δικαιοσύνη, Ηθική…

Καδράκια … και για εκλογές!

 

 

Willy Ronis - Le petit parisien, 1952

 

Γράφει ο Νίκος Ζαρκαδούλας

Βγάλε το σκασμό! Σαν να την ακούω τη φωνή, κραυγή ωχαδερφισμού που και αν δεν ειπώθηκε ποτέ πλανιέται στον αέρα. Ήχος καμπάνας που σπάει το τύμπανο. Ουρλιαχτό σε ηχώ πηγαδιού που δεν λέει να κοπάσει.

Μα και συ ρε μπαμπά τι θες και μιλάς;

Να σου πω καλή μου! Τα πρώτα μου χρόνια μακρυά από το χωριό, στον υγρό τοίχο εκείνης της ισόγειας κάμαρης στα Λιόσια είχα κρεμασμένα δυο καδράκια, τίποτε άλλο: στο ένα ταύτιζα την ευτυχία (μου) με το χαμόγελο του πιτσιρικά που του αρκεί μια φρατζόλα ψωμί, και στο άλλο ζήλευα εκείνον τον άνθρωπο που περιέγραψε ο Κίπλινγκ στο ποίημά του. Όταν χάνομαι πάω πίσω σ´ αυτά τα καδράκια. Αυτά «προσκυνάω»! Δεν λέω ότι τα καταφέρνω πάντα, αλλά αυτά είναι οι πυξίδες μου!

Ένας φίλος μου είπε ότι θέλουμε αλλαγή προτύπων. Τον θαυμάζω για το ψυχικό του σθένος, για την πορεία που χάραξε πιστός στις αξίες του! Για αυτό μιλάω. Που ξέρεις μπορεί κάποιοι να ακούσουν και να ξεθάψουν τα δικά τους καδράκια, τις δικές τους χαμένες αξίες.

Εμένα με λες άνετα «βολεμένο». Έτσι ονόμασε όσους στεκόμαστε εμπόδιο στην αδικία ένας (τουλάχιστον) δημοτικός σύμβουλος! Όμως ντρέπομαι για τη βολή μου, και ας την απόκτησα τίμια, ντρέπομαι για απλά πράγματα: που μπορώ να παω διακοπές, που πάω σε μια καλή ταβέρνα. Ντρέπομαι … μου έρχονται στο νου δυο φράσεις του Αριστοτέλη που λένε: δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος όταν βλέπεις γύρω σου το μαρασμό, και ακόμα ότι η συμμετοχή στα κοινά δεν είναι επιλογή αλλά υποχρέωση!

Με άλλα λόγια, ότι και να έχει κανείς δεν είναι ευτυχισμένος όταν οι άνθρωποί του, οι φίλοι του, οι συγγενείς του, οι χωριανοί του υποφέρουν. Και είναι υποχρεωμένος να μην ανέχεται, τη κλοπή, την αδικία, τη διαφθορά γιατί αλλιώς γίνεται συνεργός!

Και αν αναγνώστη μου έφτασες ως εδώ και δεν ξέρεις γιατί μιλάω, λέω για αυτό το αλισβερίσι μίσους, αδικίας, διαφθοράς και εγωισμού που ξεκινά από το Δήμο μας και απλώνεται σα χολέρα.

Αυτές οι σκόρπιες σκέψεις γράφτηκαν με δυο αφορμές: η πρώτη ήταν τα τελευταία γεγονότα του προϋπολογισμού του Δήμου Ξηρομέρου, κυρίως ο υπαινιγμός που κρύβεται στην στάση της αντιπολίτευσης ότι: τα περίφημα 500 000 ευρώ είναι παλιά πρακτική διαφθοράς! Αν ξέρετε κάτι έχετε νομική και ηθική υποχρέωση να το καταγγείλετε κύριοι! Αλλιώς η στάση σας μένει απλώς στο: φύγε εσύ να έρθω εγώ! Αν συντρέχει λόγος διαφθοράς θα πρέπει να φτιάξετε μηχανισμούς ελέγχου ώστε να μην επαναληφθεί. Μεγάλη όμως μερίδα δημοτικών συμβούλων  (συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης) βάζουν το εγώ πάνω από όλα και ίσως θα πρέπει κατά την ταπεινή μου άποψη ή να επαναπροσδιορίσουν τις αξίες τους ή να κάτσουν σπίτι τους. Το δεύτερο γεγονός είναι η εκλογολογία και η ονοματολογία που άρχισε στα τοπικά μπλόγκ και που γίνεται με ποδοσφαιρικούς όρους. Αν και πολύ νωρίς, ας γίνει μια φορά κουβέντα για τα πρότυπα, ας συζητήσουμε μια φορά για τις αξίες και όχι για τα πρόσωπα.

 

Υ.Γ.

 

Αφήνω εδώ το ποίημα του Κίπλινγκ για όσους ψάχνουν για «καδράκι».

 

 

Αν  (Ρ. Κίπλινγκ)

 

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη

κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία

κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό

 

αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει

στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση

αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά

αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά

 

αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα

κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει

αν μπορέσεις τ’ όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου

κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει

 

αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη

αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις

αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις

 

αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί

και αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ

αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις

όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις

 

αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία

και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα

αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία

και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα

 

αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώνουν

αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν

αν τους πάντες λογαριάζεις μα…  κανένα χωριστά

αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά.

 

Έ! Παιδί μου τότε πια…

 

Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου

Θα ’σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου.

Τρία απ’ τα πολλά Γιατί;

    - Εσύ ήρθες απο την Πολωνία για μια μέρα μόνο;

    - Ναι!

    -Να πας να κοιτάξεις τα ούρα σου!!

Σου λέει ο άνθρωπος: δεν μπορεί, κάτι πίνεις, μια εξέταση ούρων θα το δείξει! 

Η στιχομυθία έγινε στις 13 του Μάρτη πριν την συνάντηση για την παράνομη επέκταση των ιχθυοτροφείων. Ευχαριστώ τον κ. Μπαρμπούρη για το αστείο που στάθηκε αφορμή να αριθμήσω δυό-τρείς απο τους πολλούς λόγους-Γιατί.

Το πρώτο Γιατί είναι προσωπικό, και αν πολλοί αισθάνονται ότι είναι και δικό τους τότε φαίνεται ότι «πίνουμε απ’ την ίδιο παγούρι». Μας δένει το κοινό βίωμα της φυγής από το μέρος που μεγαλώσαμε. Μας δένει το όνειρο της επιστροφής, η ανάμνηση της καθαρής θάλασσας, τότε που βουτούσαμε να πιάσουμε πάτο στο μόλο ή στο φάρο και βλέποντας σήμερα τη λαίλαπα απαντάμε: Γιατί αν περάσει ο σχεδιασμός που ετοιμάστηκε για μας χωρίς εμάς, το όνειρο θα χαθεί για πάντα! 

Το δεύτερο Γιατί, μου το προξένησε ο πιο εντυπωσιακός λόγος της ημερίδας, ο πιο εκωφαντικός, εκείνος ο λόγος που έσπαγε τύμπανα, και που δεν είναι αλλος παρά: Η σιωπή των εκλεγμένων βουλευτών στο νομό μας. Όλοι πλην του κ Παπαναστάση επέλεξαν την απουσία. Τάχθηκαν σιωπηλά με την αδικία, δεν τόλμησαν να εμφανιστούν. Για την ιστορία να πω ότι ένας εξ αυτών (ο κ. Λιβανός) εκδήλωσε επιθυμία παρέμβασης και ανέκρουσε πρύμναν όταν του ζητήθηκε να δεχτεί ερωτήσεις από το κοινό. 

Αυτοί οι δημόσιοι άνδρες, που πήραν το αξίωμα με τη δική μας στήριξη δεν δέχονται διάλογο. Ακόμα και αν δεν αλλάζω ιδεολογία, έχω ευθύνη επιλογής των εκπροσώπων ΜΟΥ! Όσοι από μας ζυμώθηκαν σε κείνο το αμόνι των αρχών που λέγονται κοινωνική και πολιτική εντιμότητα, διάλογος και δικαιοσύνη ενώνουμε τη φωνή μας με κείνη τη φράση του Αλέξη (του κ. Φραίμη, προς αποφυγή παρεξηγήσεων) που λέει: Γιατί ο τόπος μου είναι πάνω από το κόμμα μου!

Τέλος ο τρίτος λόγος, το τρίτο Γιατί, έχει να κάνει με τον οικονομικό μαρασμό, την πληθυσμιακή συρρίκνωση και τον ξεριζωμό, τέτοιον που δεν πρέπει να έζησε ο τόπος ούτε στην κατοχή, αλλά και μετά απο αυτή. Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι εξάγουμε μόνο ψάρια: Παιδιά εξάγουμε… ναι κύριοι δεν κάνουμε εξαγωγή ψαριών κάνουμε εξαγωγή παιδιών!!! Μέτρησαμε προχθές το βράδυ 65 περίπου παιδιά ηλικίας 25-35 ετών που πήραν τον ίδιο δρόμο τα τελευταία 3-4 χρόνια και έφυγαν, κυρίως στη Γερμανία. 

Το τραγικό είναι ότι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν ειδίκευση και προκειμένου να γίνουν εργάτες στα ιχθυοτροφεία προτίμησαν τη Γερμανία. Όλοι τους από τον Αστακό και τα γύρω χωριά. Το αναφέρω αυτό καθώς φαντάζομαι οτι ο αριθμός είναι συνολικά πολύ μεγαλύτερος για το Δήμο, να λοιπόν γιατί: Γιατί γινόμαστε «πρόσφυγες» σε καιρούς ειρήνης!

Όσοι ζούμε με το όνειρο της επιστροφής, όσοι γοητευόσαστε από τις έννοιες όπως δικαιοσύνη, διάλογος, δημοκρατία, εντιμότητα πρέπει να σταθούμε δίπλα στην επιτροπή και σε όλους όσους τη στηρίζουν, να συμμετέχουμε στον αγώνα που δίνουν, δεν είναι δικός τους, δεν είναι προσωπικός, ο τόπος ανήκει σε όλους μας και εμείς του ανήκουμε! Ναι καλά λέω: του ανήκουμε, γιατί όπου και αν πάμε και αν σταθούμε δεν θα πάψουμε να είμαστε Ξηρομερίτες, Καλαμισιανοί, Καστιώτες, Ποριανοί και ότι άλλο μπήκε στο στόχο! Γιατί ο τόπος μας είναι η ταυτότητας μας, αυτό δεν αλλάζει ακόμα και αν το θέλουμε! 

• ΥΓ: Το μέρος που ζω αλλά και η δουλειά μου, στάθηκαν αφορμή να να δω Ουκρανούς να τραβάνε οικιοθελώς τον αντίθετο δρόμο από κείνον που πήραν οι γυναίκες και τα παιδιά τους, τον δρόμο της επιστροφής για το Σπίτι. Ανεξάρτητα του αν κάποιος τίθεται υπέρ η κατά της εισβολής στη χώρα τους, αυτούς τους Άνδρες τους «ζήλεψα»! Κάποιοι θα θεωρήσουν τον παραλληλισμό υπερβολή - σίγουρα δεν μπαίνουν στο ίδιο καντάρι - όμως όταν ο τόπος μας βάλλεται, το χρέος να γυρίζουμε να τον υπερασπιζόμαστε είναι το ίδιο!  

 

Ζητείται δημοσιογράφος να δει την άλλη άποψη!

 

Γράφει ο Νίκος Ζαρκαδούλας

«Να πω την αλήθεια κ. Χατζηνικολάου και κ. Πολίτη είχα την εντύπωση ότι θα θέλατε να περάσετε στην ιστορία σαν καταξιωμένοι και αψεγάδιαστοι. Όμως η στάση που - ηθελημένα ή αθέλητα – κρατήσατε στο συνέδριο των ιχθυοκαλλιεργητών δεν συνάδει με δημοσιογράφους δίκαιους και καταξιωμένους. Είναι λεκές: κοκκινάδι στο γιακά σας που ακόμα και αν δεν εξελίχθηκε σε απιστία αφήνει υπόνοιες. Γεννά ερωτήματα.»

Ας γίνω όμως πιο κατανοητός. Περί τα μέσα Δεκεμβρίου κληθήκατε να συντονίσετε συζητήσεις στο δεύτερο συνέδριο ιχθυοκαλλιέργειας που έγινε σε γνωστό ξενοδοχείο της Αθήνας. Όσοι αντιλαμβάνονται, ο λόγος του συνεδρίου δεν ήταν η επιστημονική ανταλλαγή απόψεων για την πρόοδο και προβολή ενός κλάδου που οι αριθμοί του ευδοκιμούν, έτσι όπως τουλάχιστον οι εκπρόσωποι του κλάδου διατείνονται. Ο πραγματικός λόγος του συνεδρίου ήταν να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση να παρατείνει τον άνομο σχεδιασμό ανάπτυξης των ιχθυοκαλλιεργειών - που έγινε άκουσον-άκουσον από τους επιχειρηματίες των ιχθυοκαλλιεργειών - και εν τέλει να προβεί σε ψήφιση διαταγμάτων για εφαρμογή του σε 21 δήμους της χώρας.

Στα βίντεο που δημοσιεύτηκαν είναι εμφανής η απουσία επιστημόνων, εργαζομένων, και τοπικών αρχών, που στο τέλος θα κληθούν να υποστούν τις συνέπειες. Εγώ θα συμφωνήσω με την εισαγωγή του κ. Πολίτη: «Ε πόσο τουρισμό πια…ας δούμε και κάτι άλλο!!!». Επιδερμικά – ή ακόμα και σε βάθος  αν το δει κανείς - είναι σωστή προσέγγιση: Ένα κράτος δικαίου θα έπρεπε να σχεδιάζει και να εκτελεί έργα με σκοπό την πολύπλευρη και βιώσιμη ανάπτυξη. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν φαίνεται να είναι ακριβώς έτσι. Ο συγκεκριμένος σχεδιασμός, κ. Χατζηνικολάου και κ. Πολίτη, θυμίζει φαρ-ουέστ, όπου ο πρώτος "καουμπόης" που φτάνει αρπάζει ως εκεί που βλέπει το μάτι του ή ως εκεί που θα πέσει η σφαίρα του.

Και γεννάται λοιπόν το ερώτημα: γνωρίζατε πριν την συμμετοχή σας στο συνέδριο ότι σε πολλές περιοχές υπάρχουν επεκτάσεις και καταπατήσεις; Γνωρίζατε ότι ο συγκεκριμένος σχεδιασμός που επιχειρείται έγινε χωρίς την ύπαρξη γενικού θαλάσσιου σχεδιασμού; και ακόμη ότι φαίνεται να υπάρχουν σοβαρές παραλείψεις και υπόνοιες για ατασθαλίες δημοσίων λειτουργών; Γνωρίζατε ότι πολλές μονάδες ιχθυοκαλλιεργειών έχουν αναπτυχθεί η θα αναπτυχθούν σε περιοχές προστατευμένες και ότι έχει προκληθεί ήδη τεράστια οικολογική καταστροφή; Γνωρίζατε ότι οι ντόπιοι που έχουν αντιρρήσεις - και που οι συνομιλητές σας του αποκάλεσαν συνονθύλευμα ανεπάγγελτων - δεν επιθυμούν την παντελή απαγόρευση αλλά την δίκαιη διευθέτηση, έτσι που να αφήνει χώρο και σε άλλες δραστηριότητες; Γνωρίζετε ότι η ανάπτυξη και η ευημερία των αριθμών και των εξαγωγών που επικαλέστηκαν οι συνομιλητές σας φέρνει μεροκάματα πείνας στους ντόπιους; Γνωρίζατε ότι η επιτροπή που δίνει έναν αγώνα ενάντια σε αδικία και διαφθορά ετοιμάζεται να προσφύγει στο συμβούλιο της επικρατείας και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια;

Θέλω να πιστεύω ότι δεν γνωρίζατε τίποτα από όλα αυτά, ότι παρασυρθήκατε από την ίδια αγωνία που έχουμε και εμείς: να αναπτυχθούμε ως χώρα, να πάψουμε ναι καιγόμαστε, να αποκλειόμαστε, να πνιγόμαστε,  να πάψουμε να φεύγουμε από τον τόπο μας. Και ακόμα θέλω να πιστεύω ότι δεν είστε μέρος ενός διεφθαρμένου μηχανισμού και σε αυτό προσδοκά η επιστολή μου: Θεωρώντας λοιπόν ότι είχατε καλές προθέσεις σας ζητώ δημόσια να μας δώσετε την ευκαιρία να εκθέσουμε τις απόψεις μας να ακουστεί ο αντίλογος μέσα από έναν εποικοδομητικό διάλογο να αναζητήσουμε το δίκαιο.

 

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Νίκος ΖΑΡΚΑΔΟΥΛΑΣ

nzarkad@gmail.com

Ένας πολίτης-Μέλος της επιτροπής που αγωνίζεται για μια δίκαιη χωροθέτηση