Αχ και να ήξερες πόσο χάρηκα σαν σε είδα να κουνάς τη μαύρη σημαία. Μου φάνηκες σαν ανθός που κοιτά τον ήλιο κατάματα…στρατιώτης που πολεμά την αδικία.
Ως εκεί όμως! Ο μόνος - ίσως - αισιόδοξος ήχος και ότι απομένει από αυτό τον αγώνα ήταν η εφηβική σου κραυγή. Κάποιοι από όσους σου λένε ότι είσαι απόγονος του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα είναι βουτηγμένοι στην αδικία. Μιλούν για ισονομία και δημοκρατία και τόσα άλλα καλά μα αρνούνται το διάλογο. Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.
Όσο για το μέλλον σου εδώ, άσχημα τα νέα! Άκουσες ποτέ κάποιον να σου πει μείνε εδώ, γιατί εδώ είναι το μέλλον σου; Βγες στη γύρα και ρώτα. Δε θα βρεις κανέναν.
Η κυρίαρχη κουλτούρα και φράση είναι: «φύγε να σωθείς»! Και αυτό γιατί κανείς ως τώρα δε δούλεψε για να αναπτύξει αυτό μέρος να το κάνει τόπο να ζει αυτός και τα παιδιά του. Αν μελετήσεις τα κιτάπια θα δεις ότι δε σε χωράει ο τόπος.
Δε σου δίνει περιθώριο να ονειρεύεσαι. Μαγαζιά κλείνουν, δουλειές χάνονται, παιδιά φεύγουν - ακόμα και εργάτες - άνθρωποι τα βγάζουν δύσκολα πέρα.
Ο πληθυσμός γερνάει, πεθαίνει, και οι γεννήσεις ή οι γάμοι είναι ελάχιστοι. Αν είσαι αγόρι και μένεις εκεί οι πιθανότητες να μείνεις μόνος, χωρίς ποτέ να κάνεις οικογένεια είναι πολύ μεγάλες.
Αν πάλι είσαι κορίτσι έχεις πολλές πιθανότητες να κάνεις οικογένεια με πολύ χαμηλό εισόδημα και να τα βγάζετε δύσκολα πέρα. Δεν θα μπορείς να ταξιδέψεις, δεν θα παίρνεις ανάσα, δεν …δεν…
Οι πολιτευτές, γυρολόγοι επαγγελματίες που άρπαξαν τη ψήφο σου, σου έκρυψαν την αλήθεια και αρνιούνται να πουν ανοιχτά τη γνώμη τους. Άνοιξε τις ιστοσελίδες τους στα ιντερνέτια και δες τι γράφουν για τις ιχθυοκαλλιέργειες, για τις ανεμογεννήτριες, για τα φωτοβολταϊκά, για τα μελλοντικά τους σχέδια για τον τόπο μας. Τσιμουδιά!
Κανένας δε μίλησε για αυτά και ούτε για την κατάσταση στο Ξηρόμερο. Άνθρακας ο θησαυρός. Πάφλας! Ξέρω θα ενοχλήσει κάποιους που δε δέχονται κριτική (και δεν κάνουν αυτοκριτική) γιατί βλέπουν το κόμμα ως οπαδοί, ως φανέλα ομάδας (να νικήσουμε ακόμα και με φάουλ, με το χέρι του «θεού»), και ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση είναι όσοι καπηλεύονται το λεγόμενο «προοδευτικό» χώρο.
Μπορεί τα παραπάνω να γράφτηκαν για τις πρόσφατες εθνικές εκλογές δεν θα άλλαζα όμως ούτε μια λέξη και για τις επερχόμενες τοπικές εκλογές αφού με λύπη βλέπω ότι πολλοί περπατάν το παλιό μονοπάτι. Έγιναν δεκανίκι εκείνου που αποστρεφόμασταν και καταδικάζαμε: Να εκλεγούμε στα μουλωχτά. Μετά βλέπουμε. Να μην αγγίξουμε τα καυτά θέματα. Να μη μιλήσουμε για ότι μας αφορά!
Όχι δεν ότι τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι, και αν δεν μπορείς να αλλάξεις κόμμα ή παράταξη τουλάχιστον επέλεξε το νέο και τιμώρησε όχι το παλιό αλλά το αποδεδειγμένα άχρηστο.
Επειδή μια χούφτα είμαστε και γνωριζόμαστε, όποιον συνδυασμό και αν επιλέξεις διάλεξε τουλάχιστον εκείνους που έχουν καθαρό όνομα και συνείδηση και δεν θα λερώσουν τα χέρια τους.
Και αν πάλι δεν τους ξέρεις μη ρωτάς τους ίδιους, τα παιδιά τους να ρωτήσεις: Τι σχέδια κάνει για σένα και τον τόπο ο υποψήφιος γονιός σου;
Αν δε θες να δεις τον εαυτό σου να μαραζώνει έχεις δυο επιλογές: Να μη συμβιβαστείς και να διεκδικήσεις τη ζωή που σου ανήκει ή Να φύγεις ..δε σε χωράει εδώ!
ΥΓ: Ως προς αυτό το «φύγε δε σε χωράει εδώ» ήταν μια φράση που και ο δικός μου γονιός έλεγε και που δε συμφωνώ σήμερα. Η προτροπή έπρεπε να είναι: Μείνε και άλλαξε τον τόπο σου με τιμή και αξιοπρέπεια και αν δεν το αντέχεις τότε φύγε και μη κοιτάς πίσω!
